اخلاق سیاسی،اخلاق اجتماعی،اخلاق ورزشی،احترام به بزرگتر،حلال و حرام،و.... دیگر انگار برای ما آن ارزش گذشته را ندارد انگار اخلاق داشتن و احترام گذاشتن هم سیاسی شده است.

یک مقدار به اطراف خودتان نگاه کنید هرکسی پرچم تضاد و مخالفت گرفته او را انسان روشن فکر معرفی می کنند هرکس موافق این نظام و اسلام باشد او را امل فرض میکنند آدمی که ریش داشته باشد  مذهبی و ریش نداشته باشد و ظاهری شاید.....نمیدانم به هر حال او را غیر مذهبی می نامند(منظور اینکه ظاهر شده ملاک خوب بودن یا نبودن کار دادان یا ندادن ضد نظام بودن یا نبودن)

آدم پول دار مورد احترام است آدم بی پول جایگاهی در جامعه ندارد چرا اینقدر پول مهم شده است؟؟نمیدانم،نمیدانم چرا از خدا غافل شده ایم مسجد هایمان کم رونق شده است انگار مسجد رفتن هایمان،دعای فرج خواندن هایمان عضو بسیج و انجمن اسلامی شدنمان همه انگار دارد سیاسی می شود.

فیلم هایمان و فرهنگ مان همه انگ سیاسی بودن می خورند حرف زدن هایمان انگار همه سیاسی شده است اگر کمی در حرف زدن هایمان نقد باشد تو را مخالف نظام و رهبری میدانند اگر موافقشان حرف بزنی آقایی و در دلشان جا داری این رسم از کجا آمده که همه چیز را سیاسی کنیم چرا نباید چراها پرسیده شود؟؟

به ادامه مطلب مراجعه کنید

هر چند وقت یک بار خوب است آدم به مردم خوش اقبال جهان درس بدهد، حتی اگر برای این باشد که غرورشان را لحظه ای مبدل به شرم کند؛ چرا که خوشبختی هایی متعالی تراز خوشبختی آنها وجود دارد؛ خوشبختی‌هایی عظیم تر و عزیزتر.

 

ارنستو چگوارا

خدای عزیزم! مرا گفتی از رگ گردن به تو نزدیک ترم!

آخ! چه زیــبـــــا گـفـتـی...

اگر ذره ای از محبتت نباشد زندگانی بر من تمام است.

                    .........

خدایا بار دگر محبتت را بر من روا دار

دلم برای دوست داشتن های راستین تنگ شده

گمان باطلی است اگر بپنداری که امتحان الهی تنها شامل حال کفار و مشرکین می گردد. اتفاقاً آنگاه که ایمان می آوری بیشتر در معرض امتحانات الهی هستی. اگرچه هر کدام از ما دائما در معرض امتحانات مختلف الهی هستیم اما هر امتحانی درجه ای از سختی را دارد و همگی از دشواری یکسانی برخوردار نیستند. درست آنگاه که ایمانت بیشتر می شود به امتحانی دشوار تر مبتلا می شوی و آنگاه که ادعایت نیز بزرگتر می شود دام بلایی وسیعتر برایت پهن می شود. اصلاً امتحان الهی مخصوص مومنان و دینداران است چرا که افراد بی دین چیزی برای آزمودن ندارند. أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَكُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ (عنکبوت/2)